"بهار سربندان"

باهارَ، جان باهارَ، جان باهارَ

سربندان کُ بهشت بواَ دوباره

تمام بو فصل سرما و زمستان

یِ وا من بعد وقت تلاش و کارَ      

تمام، داران دَکن برگ و دانَ گل    

دوینی جان گِرتیه دیسان دوباره     

شو و رو بلبلان یکسر دَخونِن             

یِ هر در دَنگ چوچِک، زیک و سارَ    

دَان گل، قیصی و گیلاس و بادوم

اُلبولو، اُلوچه، به و سِیبِ باهارَ

دار بیدمشک و پیش پیشی کو هولِن    

جَلابتر یِ تمام گل دانَ والّه      

باهارَ، جان باهارَ، جان باهارَ

سربندان کُ بهشت بواَ دوباره

وا مُوقا کُ هَری چیا سِه گولِّک       

دوینی سَرتِر یِ چولّه پَسارَ    

اگر گولِّک فرِیوانتِر داغازی         

یِ سینگِ پانُ و یا کُ اسب چالَ     

گِرمه و بورانی و چلاب گولک

دوا درمان زِکّنِ بیکارَ

سِ گردش کُ هَری تا فکّ تنگه

دل ته نِ وگّری، وَچّن با حالَ

هفت کانی و چنارستان و درّه نودانی

ژورتر یِ اِیشِ تنگه آبشارَ

بَه هر در کانی و آوّ فِریوان            

قشنگتر  یِ  تمام دَر مُرغَزارَ           

جچیا تِیژه گل تنگس، گل پرچین،گُلاله

خِلیک سبز و قشنگه علف برّه

گل حسرت وَدَر کَتّیَه تَک توک

یِ درّه سِیبی و قُلقل، پیرزن قلعه

باهارَ، جان باهارَ، جان باهارَ

سربندان کُ بهشت بواَ دوباره

یِ فکّ دو آب کُ هَری تو ژورتِر    

پِرتِر دَران دَوینی کما زارَ            

اگر تَ شانس هَوِ وُ رِند بِگرّی   

گُمبلک بان دَکه دیسان دوباره    

کباب گُمبلک بوخی دوینی

بَمزّه تر یِ کباب و جوجه و بالَ

نِسام ککّی و سرخ پلنگان و بی بی چَه

مگسی و شنی و بابعلی تَلمکزارَ

اَمِرخانی و آب صَرفا و بَ دره زرشکی

آوِّ کانِی وان گپ تُنّه اصلا، بی مثالَ

چادریان کِیم کِیم لِدَخِن چادِر

یِ دره لُخی و خرپران و پازِر دره

چیا دَنگ کَبُ قِرّکِنِ رَش                   

بلندی بابعلی شون دالَ                     

خلاصش کُ چیا خِیلِک باحالَ

تمام سرسبز، تیژه گل گُلاله

باهارَ، جان باهارَ، جان باهارَ

سربندان کُ بهشت بواَ دوباره

وارَن چولّه زرین آباد تا لَم آب    

کُ الان فصل کنگر و پِنجارَ         

قِلاچَک، مَنگُلَه، شینگی و زَرگوک

یِ دَه دار و باغشاه و دو دارَ

دَوینی ژِنان گِره دانَ برپِشت

اَو کُ نَدیَّ، حیرانَ وا چه کارَ ؟

چَلاب بَ پنجار چولّه دَچسبِ

بهترین غذای خَلکِ وا دیارَ

باغِنِ چولّه جی یکسر بونَ گل

وارَن لذت بُوَن کُ حیفَ والّه

شونِ هر کس یِ بین مَ چونَ بطّالَ

خادِی بیامرزه کُ شونِ وان مزارَ

بَرَف بِن دور هَودو ، فامیلان و حوالان

بَ هَودو خوش بِن، دَوِنّی دَگذرِ والّه

ژِن و مِیر و خِزان تمام بَ هَودو

بِگرِّن و بِویژن و بکّنن کُ باهارَ

کَنّ و شادی وَ همیشگی بِ

کُ هر وقت شاد بِن اَب موقا باهارَ

باهارَ، جان باهارَ، جان باهارَ

سربندان کُ بهشت بواَ دوباره

بهزاد ذوالفقاری بهار سال 1395