قوم کرمانج یکی از اقوام اصلی کرد می باشند که در نقاط مختلفی دنیا سکنی دارند از جمله ایران، عراق،ترکیه،سوریه و...

پراکندگی این قوم در ایران زیاد است،یکی از مهمترین مکانها شمال خراسان می باشد، همچنین درتهران، رودبار و منجیل در استان گیلان،در استان سیستان و بلوچستان،کرمان و شهرهای غربی کشور نظیر مهاباد و ...

دسته ای از این قوم در استان تهران در شهرستان دماوند در روستاهای سربندان،جابان،سرخده و خسروان زندگی می کنند.

در مورد نژاد کرد باید گفت که در زمان ورود آرییایی ها به فلات ایران، قوم آریایی از سه گروه به نام های  ماد، پارس و پارت تشکیل شده بود،مادها در ناحیه مرکزی و غربی فلات ایران سکنی گزیدند و اولین حکومت را در ایران تشکیل دادند و سپس به نوبت پارس ها و پارت ها با دولت های هخامنشی و اشکانی حکومت ایران را به دست گرفتند. چنان که از تاریخ بر می آید کوروش کبیر که سلسله هخامنشی را بنیان نهاد از طرف مادری به نژاد ماد مربوط میشده که بحث در این مورد در حوصله اینجا نیست و علاقه مندان می توانند با مراجعه به تاریخ از چند و چون دقیق آن اطلاع حاصل کنند که بنده لینکی را در این زمینه قرار خواهم داد.

اقوام آرییایی که وارد ایران شدند دارای دین بهی یا همان دینی که ما اکنون با نام دین زردشتی می شناسیم بودند و این دین با سه شعار اصلی گفتار نیک،کردار نیک و پندار نیک در بین این قوم با فرهنگ جای پیدا کرد.

آتش در دین زردشتی از اهمییت ویژه ای برخوردار است زیرا هم باعث ایجاد نور و گرما برای انسان می شود و می توان با آن غذا را طبخ کرده و نیز با آن فلزات را ذوب کرده و با آن ابزار های مفید و کوناگونی ساخت و مهمتر از آن زردشتی ها خدا را در نور و روشنایی جستجو می کردند و بر این باور بودند که خداوند خود منبع و منشا نور و روشنایی است همانطور خداوند متعال بارها و بارها در قرآن به روشنایی و نور و اینکه خداوند منبع نور و روشنایی است و افراد را از ظلمت به سوی نور راهنمایی و هدایت می کند سخن گفته است پس نکته ظریفی که در اینجا باید به آن توجه کرد این است که زردشتی ها آتش پرست نبوده و نیستند و این تهمتی بس زشت است که به آنها نسبت داده می شود.

در زبان کرمانجی  واژه آتش به آر ترجمه می شود و نام ایران نیز از همین واژه گرفته شده:آران یعنی سرزمین آتش یا سرزمینی که آتش برای ساکنان آن مقدس بوده است.

از تمام این مباحث می خواستیم به اینجا برسیم که بازماندگان قوم ماد در روزگار کنونی همین نژاد کرد است که نژادآذری(نه ترک) و لر نیز از زیر شاخه های این نژاد هستند و همگی دارای ریشه ای مشترک هستند.

در میان تمام لهجه های زبان کردی ، لهجه کرمانجی در تاریخ تطور و تحقیق زبان کردی مقام مهمی دارد که لهجه مکری یکی از شاخه های آن می باشد و این همان لهجه ای است که به زبان زردتشت و اوستا نیز معروف شده و بسیار جامع می باشد . این لهجه شیرین ترین و مقبول ترین لهجه کردی است.

در این وبلاگ قصد داریم به معرفی کردن روستای سربندان بپردازیم .

روستای سربندان مرکز دهستان ابرشیوه است که در 80 کیلومتری جاده تهران فیروزکوه قرار دارد و از توابع دماوند می باشد،که روستایی خوش آب و هوا و ییلاقی است. سربندان روستایی قدیمی و تاریخی است و از قدیم الایام به علت وجود آب فراوان و هوای خوش و چراگاه های طبیعی مورد توجه بوده است. به طوریکه در زمان سلسله زندیه کریمخان زند باغی را در آن ایجاد کرده بود که به باغشاه معروف است و تا چند سال گذشته دیوارها و خرابه هایی از آن بر جا مانده بود که اکنون متاسفانه به علت بی توجهی از بین رفته است و به زمین کشاورزی تبدیل شده است.

مردم سربندان که ساکنان اصلی سربندان نیز باشند از نژاد کرمانج هستند که یکی از تیره های اصلی کرد می باشد.  ( بعدا در مورد کرمانج مفصلا توضیح داده خواهد شد.)

شغل اصلی مردم در اینجا مانند اکثر روستاهای کشور کشاورزی و دامداری است که البته در سال های اخیر باغداری نیز رونق خوبی دارد، محصولات باغی عبارتند از:سیب، هلو،شلیل، زردآلو،گیلاس،آلبالو و ... که البته سیب منطقه دماوند به خصوص سیب سربندان و جابان از شهرت جهانی برخوردار است.

گردو،بادام و فندق نیز از دیگر محصولات است که در این منطقه زیاد وجود دارد.

همسایه های این روستا عبارتند از: جابان از طرف غرب، سید آباد و آرو از سمت شرق،  مغانک از جنوب و هویر از سمت شمال

مردم روستاهای سربندان، جابان، سرخده و خسروان از نژاد کرمانج هستند،که نژاد آنها با دیگر ساکنان روستا های این اطراف تفاوت دارد. این اقوام از نژاد همان کردهایی هستند که اکنون در شمال خراسان در شهرهایی مثل چناران،قوچان،شیروان،اسفراین و ...زندگی می کنند که از زمان کوچ یا تبعید آنها از خراسان به این مناطق اطلاع دقیقی در دست نیست ولی طبق تحقیقات و بررسی هایی که بنده انجام داده ام می توان حدس زد که این اقوام در زمان آغا محمد خان قاجار به اینجا کوچانده شده اند.( در این مورد بعدا به تفصیل صحبت خواهیم کرد)

امکانات روستای سربندان:

خانه بهداشت ابوالفضل بصام

بیمارستان و درمانگاه

مخابرات

دبیرستان دخترانه

مدرسه ابتدایی و راهنمایی

ورزشگاه

مسجد جامع و حسینیه

کتابخانه

...

در آینده مطالب بیشتری را در مورد این روستا بیان خواهیم کرد.